Samsung introduceerde de Galaxy Note 20 met een nieuwe ultrabreedband (UWB) sensor. Het is een chip waarmee de draadloze communicatie tussen apparaten nauwkeuriger en sneller kan worden onderhouden.
UWB is ook aanwezig in de iPhone 11 (Apple) via de U1-chip, een functie die op dezelfde manier werkt als Bluetooth of Wi-Fi, maar de bandbreedte is groter en het bereik is kleiner.
Hieronder geven wij u alle details over deze nieuwe chip.
Wat is UWB?
UWB is de afkorting voor ultrabreedbandtechnologie die elektromagnetische golven uitzendt, zoals Bluetooth, maar op een hogere frequentie werkt. Hierdoor kan de gegevensoverdracht veel sneller en met een grotere capaciteit op de apparaten plaatsvinden.
Met deze technologie kunnen elektromagnetische golven de omgeving in realtime herkennen en de exacte locatie identificeren van apparaten met UWB-ontvangers.
elektromagnetische pulsen
UWB verzendt elektromagnetische pulsen binnen een straal van 10 meter en identificeert ontvangende apparaten in ongeveer twee nanoseconden. Kortom, het werkt als een radar, omdat het een ruimte scant en de apparaten nauwkeurig identificeert, waardoor communicatie tussen hen mogelijk is.
Omdat ontvangers ontvangen elektromagnetische golven omzetten in gegevens, is UWB ideaal voor het verzenden van grote bestanden tussen apparaten. Het gebruik heeft echter een beperkte ruimte en presteert niet goed in omgevingen met veel muren, zoals Wi-Fi dat doet. Het kleine bereik in combinatie met een hoge frequentie zorgt echter voor een veilige verbinding zonder risico op interferentie.
Het ruimtelijke herkenningssysteem werd al gebruikt in smartphones via Bluetooth en Wi-Fi, maar Apple was de eerste smartphonefabrikant die het met de iPhone 11 in de UWB-technologie integreerde, waardoor de nauwkeurigheid, stabiliteit en snelheid van het signaal toenam, evenals de mogelijkheid om gegevens te verzenden.
Hoe is UWB ontstaan?
Hoewel de naam nu commercieel populair wordt, bestaat de UWB-technologie al minstens 100 jaar. Aanvankelijk werd het gebruikt in radio's die draadloos over korte afstanden communiceerden.
Sinds 1920 was het gebruik ervan echter beperkt tot toepassing in de militaire defensie. Pas in 1992 begon de wetenschappelijke gemeenschap deze technologie voor andere doeleinden te bestuderen.
Sindsdien wordt UWB gebruikt in radar, commerciële elektronica, persoonlijke draadloze netwerken en zelfs voor het volgen van medische apparaten voordat deze in mobiele telefoons terechtkomen.
Door het lage vermogen is het signaal zeer moeilijk te detecteren, waardoor veilige communicatie mogelijk is. Bovendien vereist deze configuratie ook minder elektrische energie, waardoor deze zuinig is.
Expert in SEO/SEM en communicatie op sociale netwerken.
CEO bij tecnologia.net en gepassioneerd door alles wat met technologische vooruitgang te maken heeft
